همکاری موزه ها برای اقدامی اقلیمی
سی سال اقدام و عدم اقدام اقلیمی
امسال سی امین سالگرد اجلاس زمین ریو بود ، جایی که نمایندگان دولت های جهان برای رسیدگی به تخریب مداوم محیط طبیعی، گرد هم آمدند. یکی از نتایج این رویداد، کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد تغییر آب و هوا (UNFCCC) ،یک ماده (ماده 6) ، در مورد اهمیت آموزش عمومی، آموزش کارکنان، آگاهی عمومی، دسترسی به اطلاعات، مشارکت عمومی و بین المللی برای همکاری برای مقابله با تغییرات آب و هوایی،بود : شش اقدامی که موزه‌ها باید به خوبی از آنها حمایت کنند .
این ابتکار اکنون Action for Climate Empowerment (ACE) نامیده می شود و همه کشورهای عضو سازمان ملل از آن حمایت می کنند. در COP26، در گلاسکو، در سال 2021، برنامه جدیدی برای حمایت از ACE مورد توافق قرار گرفت که تا سال 2031 ادامه خواهد داشت. و به نقش کلیدی موزه ها، مؤسسات فرهنگی و آموزشی در حمایت و دستیابی به اقدام برای توانمندسازی اقلیمی اشاره می کند.
تصویر سازی دوباره موزه ها برای اقدام اقلیمی؛
بهتر است با چند سوال شروع کنیم:
چگونه می‌توانیم چالش‌های جهانی، برنامه‌های سیاست‌گذاری، و حق مشارکت مردم در شکل‌دهی آینده‌ای بهتر، را به هم ارتباط دهیم؟ چگونه می‌توانیم به نارسایی اشکال و شیوه‌های نهادی کنونی رسیدگی کنیم؟ ایده های انجام این کارها از کجا باید بیایند ؟
در سال 2020، مسابقه بین‌المللی طراحی و ایده را با موضوع؛ تصویر سازی مجدد موزه‌ها برای اقدام اقلیمی، راه‌اندازی کردیم.
این پروژه با همکاری رادنی هریسون (UCL،لندن) و کالین استرلینگ (دانشگاه آمستردام)، با مشارکت Curating Tomorrow (هنری مک‌گی) ، مرکز علمی گلاسکو و میراث فرهنگی شورای تحقیقات هنر و علوم انسانی بریتانیا، انجام شد.
“تصویر سازی مجدد موزه‌ها برای اقدام اقلیمی” از مردم ، هنرمندان، متصدیان، معماران، طراحان، اعضای عمومی و دیگران خواست تا ایده‌های خود را در مورد چگونگی تصویرسازی مجدد موزه‌ها ، یا ایجاد «تغییراتی» در اشکال فعلی موزه‌ها ، یا به طور کامل ایجاد “شکل” جدید موزه ها به اشتراک بگذارند. هدف از اینکار این بود، که فرصت‌های خلاقانه‌ای برای مردم فراهم کند تا متوجه شوند چه نوع نهادهایی میتوانند به آنها در انجام اقدامات اقلیمی کمک کنند.
مسابقه طراحی و ایده ،264 ایده از 48 کشور دریافت کرد. هشت تا از ایده های پیشنهادی توسط یک تیم بین المللی از داوران انتخاب شدند و سپس به نمایشگاه هایی تبدیل شدند که در طول COP26 در مرکز علمی گلاسکو به نمایش درآمدند. مرکز علمی گلاسکو، چهره عمومی رسمی COP به نام “منطقه سبز” بود که به عنوان رابط بین سیاست بین المللی آب و هوا، جامعه مدنی و مردم عمل می کرد. حدود 60000 نفر از نمایشگاه در گلاسکو دیدن کردند.
هشتاد و یک ایده ارائه شده به مسابقه را می توان در وب سایت پروژه مشاهده کرد. این ایده ها می توانند به عنوان منبعی برای بخش موزه و افراد درگیر در این زمینه برای پی بردن به کارهایی که میتوان انجام داد، باشد.
اگر موزه‌ها مکان‌های کوچک و دائمی باشند چه می‌شود؟ اگر آنها بر روی سازگاری اجتماعی با تغییرات اقلیمی تمرکز می کردند چه می شد؟ چه می‌شد اگر سرزمین‌های بومی نوعی اکوموزوم بودند که در آن مردم می‌توانستند در مورد شیوه‌های زندگی مرتبط با طبیعت بیاموزند؟ چه می‌شد اگر موزه‌ها مرکز اقدامات اقلیمی تحت رهبری جامعه باشند؟ بیان این موضوعات بی پایان هستند.
این پروژه شاهد توسعه منابع دیگری ، برای کشف چگونگی بازنگری شکل و هدف موزه‌ها، تصور قالب‌های جدید موزه‌ها، و پتانسیل موزه‌ها – در اشکال فعلی و جدید – برای تسریع، تقویت و تغییر اقدامات اقلیمی در همه جا بود.
به عنوان مثال، یک کتاب با دسترسی آزاد (هاریسون و استرلینگ 2021) ، پروژه را با جزئیات بیشتری بررسی می‌کند و شامل مصاحبه‌هایی با تیم‌های شرکت‌کننده در نمایشگاه و طیف گسترده‌ای از متخصصان است، که بر روی اقدامات اقلیمی در رابطه با موزه‌ها کار می کردند. کمک راهنمای مقاله ی Mobilizing Museums for Climate Action (تصویر سازی مجدد موزه ها برای اقدام اقلیمی)، شامل مجموعه ای از ابزارها و چارچوب ها ی عملی، با دانش و پیشنهادات آب و هوایی ضروری است که موزه‌ها میتوانند اتخاذ کنند. این کمک راهنما به بخش های کوتاهی تقسیم شده است تا ماهیت پیچیده و گاهی گیج کننده کار در ارتباط با اقدام آب و هوا را ازبین ببرد و ساده اش کند.