هخامنشیان: کوروش بنیانگذار سلسله هخامنشیان (559-529 ق.م) به لزوم ضرب سکه و تاسیس ضرابخانه آگاه بود ولی متاسفانه مرگ به او این فرصت را نداد.کمبوجیه (529- 521 ق.م) در دوره کوتاه پادشاهی خود درگیر عصیان ها و لشکرکشی ها بود به همین جهت فرصت پرداختن به امور داخل را نیافت. اما داریوش اول(521- 458 ق.م) پس از برقراری نظم در امپراطوری پهناور هخامنشی به تشکیلات امور داخلی و تقسیمات مملکتی و ممالک تابعه پرداخت و توجه خاصی به وضع مالی و اقتصادی مبذول داشت. داریوش اول پس از آن که نظام مالی و اداری را قوام بخشید متوجه لزوم ضرب سکه شد. بنا به دستور وی ضرابخانه تاسیس گردید و با روش معینی شمش های زر و سیم برای ضرب سکه ها از خزانه به ضرابخانه سپرده شد. احتمال دارد ضرابخانه بعد از سال 514 ق.م به دستور داریوش تاسیس شده باشد زیرا در پی بنای کاخ داریوش در تخت جمشید که تاریخ ساختمان آن بین سال های (517-514) است چند سکه متعلق به کروزس و شهرهای یونان قرار داده شده است و این مسئله نشان می دهد که در آن تاریخ هنوز سکه هخامنشی وجود نداشت. سکه های زرین هخامنشی را دریک –Dereyk-و سکه های سیمین را  شکل-Shekel- می نامیدند. معمولاً وزن دریک 8/42 و وزن شکل 5/60 گرم بوده است. پس از تجزیه شیمیایی که در زمان حاضر به عمل آمده معلوم شد که فلز دریک تنها 3% آلیاژ دارد به همین دلیل دریک در تمام مناطق یونان و آسیا شهرت و اهمیت به سزایی یافته بود. نظم در وزن و مبادله آسان آن در معاملات و تجارت یکی دیگر از دلایل رواج دریک می بود. بر روی سکه های دریک یک تصویر شاه حک شده که ایستاده و تاج کنگره ای به سر دارد و زانوی راست او به سمت جلو و پای چپ به طرف عقب متمایل است. کمان و نیزه ای که انتهای آن بر گویی منتهی می شود در دست دارد. این شکل و سیما به طور خلاصه نشان دهنده کماندار بودن اوست.